در شب عاشورا امام حسین شعرى مى‌خواندند که حکایت از این مى‌کرد که آخر عمرشان هست ... روایت مى‌کند که حضرت داشتند شمشیرشان را آن‌جا تعمیر مى‌کردند؛ آماده سازى! یعنى امام حسین نمى‌گفت که حالا ما که فردا بالأخره یک ساعت زودتر یا یک ساعت دیرتر رفتنى هستیم، حالا این شمشیر یک ذره هم کند بود بود، نخیر در راه خدا شمشیر نیروى رزمنده باید کند نباشد، یعنى توانائیهاى او باید در حد اعلاء و حداکثر باشد.
نظرات شما عزیزان:
